کجاس اون خنده های کوچیک بپرس از قاب عکس رو میز چقدر یک دفعه ریختیم بهم هی ریختیم به همش یه صورتک رو صورتامون همش فرار از اشتبامون بخار بارون رو شیشه است و بارون همیشه است با غمش تو ذهن من تو جا گذاشتی یه مشت از خاطراتمونو تو نیستی من چرا بمونم چجوری سر کنم جنونو تو این خیابونای تاریک زیادن آدمای تنها کجای این شب شلوغی صدامو میشنوی از اینجا یه کابوس بغل کرده شب هامو نیستی نمیبینم فردامو باور نکردم این تنها شدن رو میترسم از این حال سردرگم خستم همین بارو درکم کن بی تو نمیبینم هیچوقت خودم رو .. تو ذهن من تو جا گذاشتی یه مشت از خاطراتمونو تو نیستی من چرا بمونم چجوری سر کنم جنونو